20-lecie międzywojenne
Zasiłek na dzieci został wprowadzony w Niemczech w okresie narodowego socjalizmu. We wrześniu 1935 r. rodziny wielodzietne otrzymywały początkowo jedynie jednorazowy zasiłek na dziecko, zaś od kwietnia 1936 r. zaczął obowiązywać miesięczny zasiłek rodzinny. Rodziny robotnicze i rodziny pracowników najemnych, których miesięczny dochód nie przekraczał 185 ówczesnych marek niemieckich, otrzymywały 10 marek miesięcznie, licząc od piątego dziecka. Od 1938 r. zasiłek rodzinny przysługiwał już na trzecie dziecko.
Po drugiej wojnie światowej
Od 1954 r. rodzinne kasy odszkodowań (zrzeszonych w towarzystwach ubezpieczeń zawodowych) zaczęły wypłacać zasiłek na dziecko (finansowane ze składek pracodawców) w wysokości 25 DM na trzecie i każde następne dziecko. Od 1955 r. urzędy pracy wypłacały zasiłki również bezrobotnym. Od 1961 r. wypłatę zasiłku rodzinnego, finansowanego z funduszy federalnych, przejęła ówczesna Federalna Agencja Pracy. W tym czasie rodziny otrzymywały zasiłek rodzinny w wysokości 25 DEM na drugie dziecko, z wyjątkiem rodzin o rocznym dochodzie powyżej 7200 DEM i pracowników publicznych. w 1964 r., czyli po rozwiązaniu rodzinnych kas wyrównawczych odpowiedzialność za zasiłek rodzinny został w całości przeniesiony na Federalną Agencję Pracy. W 1970 r. limit dochodu podniesiono do 13 200 DM.
Idea zasilku Kindergeld
Zasiłek na dziecko jest świadczeniem socjalnym. Konstytucyjnie gwarantuje zapewnienie dziecku niezbędnego minimum socjalnego, tym samym stanowiąc element wyrównania świadczeń rodzinnych.
Zapewnienie minimum egzystencji dziecku jest gwarantowane w Niemczech przez podwójny system, który obejmuje z jednej strony zasiłek na dzieci, a z drugiej kwota wolna na dziecko podlegająca odliczeniu od podatku dochodowego. Z zasiłku na dziecko – Kindergeld – korzystają głównie rodziny o niższych dochodach lub te niemające dochodu, natomiast kwota wolna, czyli Kinderfreibetrag wykorzystywana jest najczęściej przez rodziny o wysokich dochodach.
Urząd skarbowy w ramach rozliczenia podatku dochodowego za pomocą testu opłacalności (Günstigerprüfung) automatycznie sprawdza, czy odliczenie kwoty wolnej na dziecko jest korzystniejsze niż zasiłek na dziecko. Jeżeli z testu wynika, że ulga podatkowa z tytułu odliczenia kwoty wolnej (Kinderfreibetrag) jest wyższa niż kwota zasiłku na dziecko (Kindergeld), wtedy zasiłek na dziecko jest odliczany od dochodu podlegającego opodatkowaniu. Od 2004 r. do takiego odliczenia wystarcza już samo prawo do pobierania zasiłku Kindergeld, niezależnie od tego, czy jest on faktycznie wypłacany.
